In ons deel van de wereld heeft bijna iedereen alles wat z’n hartje begeerd. Voor Sinterklaas, kerst en verjaardagen ga ik dus liever niet voor spul. Lekkere actie in of uit de keuken en aan tafel is veel leuker om iemand op te trakteren! Het voelt goed om iets dat ik zelf heb gemaakt of wat we samen kunnen doen achter het fornuis of aan tafel, cadeau te geven. Geitenkaasjes in olie met kruiden uit de tuin bijvoorbeeld of zelfgemaakte kruidenazijn, siroop en vers gedroogde paddenstoelen van eigen oogst.

Een gezamenlijk etentje in een favoriet restaurant buiten de deur is ook een fijne optie. Van de week ging ik daarom met een (net 60 geworden) vriendin eten bij Ethiopisch restaurant Taytu in Amsterdam (http://www.tayturestaurant.nl/nl/). Prettig sfeertje, interessant eten en vooral ook lekker! Er worden traditionele Ethiopische vlees-, kip- en/of groentestoofgerechtjes geserveerd op Injira. Dat is een zacht pannenkoekachtig brood waarmee je het eten met je vingers oppakt en eet. Het wordt gemaakt van beslag met teffmeel (of te wel Abessijns liefdegras. Mooie naam!). Het beslag laten ze fermenteren waardoor het een tikje zurig is. Heerlijk in combinatie met de stoofgerechten. Je kunt bij Taytu ook Ethiopische koffie bestellen. Aan het schenken en drinken van Ethiopische  koffie zit een mooie ceremonie verbonden en koffiedrinken staat symbool voor gastvrijheid en vriendschap. Bij ons, als je er over nadenkt, eigenlijk ook. Zeer de moeite waard en feestelijk.

Wat als cadeau ook in de smaak valt is een verrassingsmenu voor een etentje bij de jarige thuis of bij mij in Amstelveen of Frankrijk. De gerechten stem ik dan af op de smaak en wensen van de jarige.

Voor heel speciale verjaardagen geef ik ook weleens een privé kookles cadeau. Volgende week komt vriend Dirk, (die ik kookles voor z’n  65^ste heb gegeven) met zijn Dennis de keuken onveilig maken. Onder mijn leiding gaan ze een diner maken voor 8 personen. Dat willen ze graag omdat ze het juist voor een groter gezelschap lastig vinden om alles goed voor elkaar te krijgen. Ik laat ze voor het hoofdgerecht een groot stuk vlees in de oven braden. Dat is makkelijk voor 8 personen te bereiden, kan eigenlijk niet mis gaan en heel leuk om zo op tafel te zetten. Het wordt waarschijnlijk een mals schouderkarbonadestuk van een biologisch varken met bot (braden op het bot geeft nóg meer smaak).

Vooraf maken we dan allerlei salade-achtige hapjes waar je lekker informeel van kunt snoepen met z’n allen: gemarineerde artisjok, gegrilde groene asperges, Romescodip (van gegrilde paprika’s, amandelen en olijfolie) etc. Misschien nog een kruidig paddenstoelensoepje erbij, die kan koud of warm, maar dat laat ik nog even van het weer afhangen.

Als kaas denk ik aan een lekkere gesmolten Vacherin mont d’or uit de Jura. Dat is een najaarskaas van koeien die in de herfst en winter met hooi worden gevoerd en dat heeft veel invloed op de smaak. Vacharin mont d’or is tegenwoordig ook in Nederland steeds vaker te vinden, zowel bij de betere kaaswinkel als in sommige supermarkten.

Voor het toetje kies ik voor iets luchtigs. Waarschijnlijk wordt het een oud Engelse syllabub met sinaasappel, sherry, room en nootmuskaat. Dat is zo makkelijk en lekker! Ik zal de recepten binnenkort op de site zetten.

Mijn nicht Fleur, een super lekkerbek met wie ik nauw samenwerk en die wijnbouw studeert, is net 25 geworden. Voor haar verjaarscadeau ben ik een complete “food experience” in elkaar aan het zetten. Het wordt van ’s ochtends tot ’s avonds smakelijk genieten.

‘s Ochtends proef je het best dus ik wil beginnen met een wijnproeverij (wel met uitspugen, want anders halen we de avond niet). Ik denk daarvoor aan het Betuws wijndomein (http://www.betuwswijndomein.nl) bij Diederik Beker en Arina van Leenen. Daar worden zo’n beetje de beste wijnen van Nederlandse bodem verbouwd en gemaakt. Daarna kunnen we in Vleuten bij Brasserie de Brouwerij een toastje eten met Pata Negra, gepocheerd ei en wat geschaafde truffel. Dat wordt dan gevolgd door een food inspiration wandeling door Amsterdam waar ik o.a. op de Haarlemmerstraat bij het Portugese Casa Bocage wil stoppen voor Pastel de Nata. Dat is een knapperig deegje met meegebakken custard, dat ik uit Belém in Lissabon ken (Pastéis de Belém). Dan gaan we naar de Elandsgracht, waar we bij de Burgemeester een mini trio burgertjes van lam, kip en Blonde d’Aquitaine kunnen delen. Met zoveel te proeven blijven we lopen en gaan naar de vijzelgracht waar Fleur bij Holtkamp één kroketje “mag” kiezen, voor elk een hapje. Ik hoop dat ze voor de garnalenkroket gaat, maar de kaas en kalfskroket zijn ook verrukkelijk. Vandaar is het maar een kort stukje naar de Utrechtsestraat om bij de slagerij de Leeuw de wagyu rosbief te keuren. Bij Patisserie Kuyt schuin aan de overkant gaan we voor een koek(je). Daar hadden ze de laatste keer dat ik er was, van die grote  krokante suikerkoeken met rozemarijn, heel dun en zó lekker, ik hoop dat ze die nog hebben. Ik vermoed dat we tegen die tijd ook wel toe zijn aan een goed glas wijn.

Waar we wat gaan drinken en waar we daarna gaan dineren weet ik nog niet precies. Misschien wel bij de The French Connection op het Singel (http://www.tfcrestaurant.nl/), daar heb ik laatst geweldig gegeten. Prachtige spannende gerechten van de hand van chef Jef van Hout kregen we, licht en mooi van smaak met perfecte wijnen die er heel goed bij gekozen waren.

Foto: Henk Brandsen