De cultuur in Japan is anders, dat is een vaststaand feit. En tijdens mijn reis heb ik er nog een paar ontdekt waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Niet een vreemd gerecht zoals de gefermenteerde eierstokken van de fugu (kogelvis) of shirako (sperma van vis) dat op mayonaise lijkt. Nee, vandaag gaat het over twee praktische gewoontes op eetgebied waar ik wel erg blij van werd: de enveloppe voor het mondkapje en het straatbeeld in Japan. 

Het mondkapje in Japan

Iedereen draagt in Japan nog een mondkapje; in de metro, op straat, in de lobby van het hotel, enzovoort. En als dat de wens van het land is, doe je dat. Je bent tenslotte op bezoek. Degene die je ziet zonder mondkapje zijn toeristen met de bravoure van voor mij hoeft het niet. Bij veel restaurants krijg je zodra je aan je tafel zit, een glas water of een kop thee, een doekje om je handen af te vegen en een soort envelopje van ca. 16 x 8 cm. Vaak blanco, dus de eerste keer had ik geen idee wat dat was. Maar door rondkijken leer je veel en ik zag dat de gasten hun mondkapje in dit envelopje deden. Geen rondslingerende mondkapjes op tafel, maar in het papiertje geschoven mondkapje. Dat ziet er even anders uit. 

De straat in Japan

De straat ziet er ook even anders uit, want er wordt niet gegeten en gedronken op straat of in de metro. Nergens. Alleen in de snelle Shinkansen trein zag je soms dat mensen hun overheerlijke bento box voor de lunch aten. En is er ergens een specialiteit in een kleine plaats waar je aan het raam van de winkel wat kan bestellen, dan wordt het ter plekke opgegeten. Zoals hier in Nara waar ik de speciale yomogi-mochi (mochi met bijvoet) en de senbei (zoete of hartige geroosterde rijstcrackers) in mijn hand heb. Het gevolg van dat niet eten op straat is namelijk dat je nauwelijks prullenmanden ziet; je neemt je afval mee naar huis en gooit het daar weg. 

Ik hoop niet dat we weer teruggaan naar de mondkapjes, maar als dat zo is, dan wil ik wel zo’n envelopje als ik aan tafel ga.

Nelleke van Lindonk