Stel je bent met een Amerikaanse kennis in Parijs. An American in Paris; lente in Parijs. Je wilt een authentiek afscheid; zij gaat terug naar Miami, ik naar Den Haag. Parijs kolkt. Gele hesjes trokken aan ons voorbij, met daarachter een politiestoet die twee keer zo lang was. De rookwolken van de Notre Dame zijn aan het betijen. Taxi’s schuiven centimeters vooruit in smalle straten.

Dan gaan je gedachten uit naar een lunch in een typisch Parijse brasserie. Met typisch bedoel ik: opgetrokken in de art-nouveaustijl, toen Parijs nog, oh lala, Paris was. Trottoirrestaurants met kroonluchters, sierlijk koperwerk en tegeltableaus.

Van dat genre restaurant zijn er nog vele over. La Coupole, Capucines, Café de la Paix. Maar de mooiste art-nouveauparel is brasserie Mollard, bij treinstation Saint Lazare. Het restaurant stamt uit 1895. Alles straalt het oude Parijs oud. Je wordt vrolijk als je hier eet.

De zalen zitten vol met Parijzenaars en toeristen. Zij zitten gebogen over schalen met oesters en kreeft. Ze eten gepocheerde eieren, zeebaars en gekonfijte eend, geflambeerde toetjes waarvan je haar in vlam zou schieten – de hele traditionele Franse keuken. Het is lekker. Misschien niet het verfijndste eten in de stad, maar als je naar een driesterrentent zou gaan ben je vijfmaal zoveel geld kwijt en je hebt minder lol.

Ik kan mij een bezoek aan Parijs niet meer voorstellen zonder een maal bij Mollard.

Reserveren aanbevolen.

Brasserie Mollard
www.mollard.fr
115 rue Saint-Lazare, 75008 Parijs