Onze nieuwsbrief
Blijf op de hoogte van de nieuwste recepten en aanbiedingen over de keuken van acht!
Tag: italiaans
De perfecte spaghetti alla carbonara
Door Eke Mariën van De kunst van het koken van spaghetti alla carbonara is de kunst van het weglaten en goed timen. Op internet zijn duizenden recepten te vinden van carbonara met de meest uiteenlopende ingrediënten. Vooral op zuivelgebied leven receptschrijvers zich uit, naast Parmezaanse kaas tref je bijvoorbeeld versies met slagroom of crème fraîche. Helemaal niet nodig. de succesfactoren de juiste ingrediënten, niet meer dan 5 al dente pasta een smeuïge saus van net gestolde eieren (baveux) direct opeten Voor spaghetti alla carbonara heb je pasta, eieren, Parmezaanse kaas, spek en olijfolie nodig. Niet meer, niet minder. Ten eerste de pasta. Italianen gebruiken spaghetti of bucatini. Omdat er een saus van eieren door de pasta gaat kun je volstaan met de meest simpele pasta van harde tarwe, de zogenaamde pasta all’uovo is niet nodig. Met de eieren die door de hete pasta worden geroerd kun je variëren in hoeveelheid en samenstelling. Ik neem standaard een ei per 100 gram pasta. Maar in veel recepten tref je extra dooiers om de saus smeuïger en rijker te maken. Een prima idee als je vervolgens iets lekkers van de overgebleven eiwitten maakt. Niks weggooien natuurlijk. Over de kaas die in carbonara gaat, is iedereen het eens: Parmezaanse kaas, ca. 30 gram per 100 gram pasta. Wel zelf raspen! Wat betreft het spek neem je het beste wat je kunt krijgen. Dat is achtereenvolgens Italiaans wangspek (guanciale) of Italiaans buikspek (pancetta). Maar met gewone Hollandse gerookte spekblokjes kun je ook heerlijke carbonara maken. Tot slot de olijfolie: een neutrale olie werkt het best. De pasta kook je in ruim kokend water. Neem voor elke 100 gram pasta 1 liter water en 10 gram zout. Veel water is nodig om de temperatuur van het water hoog te houden als de pasta erin gaat. Alleen bij een hoge temperatuur (minimaal 90 °C) krijgt pasta een goede beet, omdat de gluteneiwitten dan een steviger netwerk kunnen vormen. Zout helpt bij de versteviging van dit glutennetwerk en is daarmee de beste toevoeging aan het pastawater tegen het plakken van de pasta. Gebruik geen olie in het kookwater. Het laagje olie aan het oppervlak van de gare pasta voorkomt dat de saus zich eraan hecht. Zodra de pasta al dente is, dus gaar vanbuiten en nog een beetje stevig vanbinnen, moet hij na het afgieten met wat kookwater en olijfolie terug op het vuur. De pasta moet heet genoeg zijn om de rauwe eieren te laten stollen. Vervolgens meng je de pasta door de losgeklopte eieren (niet andersom). Door de hete pan garen de eieren te snel en krijg je korreltjes gestold ei aan je pasta, dat is nu juist niet de bedoeling. De eieren moeten net gaar zijn en liefst nog zacht, baveux, zoals bij een goede Franse omelet. Tot slot het allerbelangrijkste, zorg ervoor dat iedereen aan tafel zit als je de pasta afmaakt. Want voor elke pasta geldt: direct opeten. En voor carbonara misschien nog wel het meest.
Lees meerBruschetta met aubergine tournedos
Deze bruschetta met aubergine tournedos; dikke plakken geroosterd brood met gegrilde dikke plakken aubergine is heerlijk. Met een dikke Italiaanse tomatensaus nog veel lekkerder, op deze manier zet je een heerlijk veganistisch lunchgerecht met veel smaak en bite op tafel. Je kunt dit gerecht serveren met rucola of mizuna slablaadjes. Door Parmezaanse kaas er boven te schaven wordt het een vegetarisch gerecht.
Lees meerSpaghetti casio e pepe
Spaghetti, kaas, zwarte peperkorrels en zout, slechts 4 ingrediënten, meer heb je niet nodig voor dit fantastische Romeinse gerecht. Zó simpel en puur, lekkerder bestaat haast niet. Het is in ieder geval één van de lekkerste gerechten die ik in Rome en zelfs in heel Italië heb gegeten. Dat zegt wel wat, want Italië is mijn luilekkerland. In Rome staat casio e pepe heel vaak op het menu, zowel in restaurants als thuis. Het recept wordt van generatie op generatie doorgegeven en al is het nog zo eenvoudig, er is een levendige competitie tussen Romeinse oma’s, (schoon)moeders, (schoon)dochters en tantes over het beste recept. En, steeds vaker doen daar ook Italiaanse heren - die veld winnen in de keuken – aan mee. Voor het beste resultaat moet je verse of koelverse spaghetti gebruiken waar nog een beetje meel aan plakt. Deze wordt al dente (stevig gaar) gekookt in een laagje gezouten kokend water, waarin de spaghetti net goed onder staat. Vooral niet teveel, want in het water wordt het aanplakkende meel van de spaghetti opgenomen. Dit wordt gebruikt om met de kaas te mengen en die te laten smelten. Het meel zorgt voor de binding waardoor je een kaassausje krijgt. De grof gemalen peper die in een droge koekenpan eerst wordt geroosterd, wordt ook afgeblust met dat melige water. De kaas, Pecorino Romano, moet wel rijp zijn, maar niet al te oud. Meestal wordt spaghetti casio e pepe gewoon op een warm bord geserveerd. Maar in één van de restaurants waar ik het at (Roma Sparita, Piazza di Santa Cecilia 24, Rome, Italy, + 39 06 580 0757), hadden ze een pecorino kaaskoek gemaakt om de spaghetti in te serveren. De smaak daarvan en het knapperige van de kaaskoek in combinatie met de textuur van de spaghetti was zo lekker dat ik dit tegenwoordig thuis ook altijd doe. Het is wel even oefenen om de kaaskoek mooi uit de pan te halen en in een kom te leggen om zijn vorm te krijgen. Het is een handigheidje dat je even onder de knie moet krijgen en echt moeilijk is het niet. Hoofdgerecht voor 2 personen Bereidingstijd 15-20 minuten
Lees meerAardappelgnocchi met tomatensaus
Een mooie luchtige aardappelgnocchi maak je door er een fijngemalen witcasino kruim aan toe te voegen in plaats van veel bloem. En maak met een aardappelpureeknijper een mooie fijne luchtige puree.
Lees meer