In de eerste maanden van het jaar was ik in het zuiden van Amerika en volgde in de tuin het groeiproces van de blauwe bessen. Van witte kleine bloemetjes, tot witte besjes, tot een overheerlijke blauwe bes. Een groeiproces dat ik elke dag op de voet kon volgen. Stapje voor stapje vormden zich de blauwe bessen. Opeens loop je daar met een bakje en pluk je de eerste bessen van het seizoen. Wat een heerlijkheid. Dat is de liefdeverhouding met de blauwe bes.

De haatverhouding heb ik eigenlijk elke keer als ik de supermarkt inloop. Bij binnenkomst zie ik onmiddellijk allerlei maten bakjes met blauwe bessen. Duur, en regelmatig in de aanbieding wat goedkoper. Het is makkelijk fruit om te eten, speciaal voor kinderen. Die supermarkt bessen hebben onderweg al heel veel van de gezonde stoffen verloren en smaken nauwelijks nog naar die ‘echte’ blauwe bes. Je denkt al snel dat een blauwe bes weinig smaak heeft. En dat is niet zo, een ‘verse’ blauwe bes heeft smaak, maar is aan een seizoen gebonden.

In Limburg, Brabant en Drenthe groeien ze op zand- en veengrond. Ik weet dat die smaakvervlakking voor meer producten, zoals aardbeien en frambozen ook geldt, maar die overdaad aan blauwe bessen in de supermarkt irriteert me gewoon een beetje. Als we niet meer weten wat de echte smaak is van een product, krijgen we voorgezet wat de producent wil. En dat heeft niet altijd met smaak te maken.

Maar ik heb een goed tip! Omdat we waarschijnlijk dit jaar ook nog veel in eigen land op stap gaan, hoop ik dat heel veel mensen hun eigen fruit zoals blauwe bessen, aardbeien en frambozen zelf gaan plukken. Er is echt verschil in smaak. Tik op je zoekmachine ‘zelf fruit plukken’ in en ga op pad. O ja, vergeet niet een emmertje mee te nemen. Vries wat je teveel hebt in zodat je ook met de kerst je eigen blauwe bessen eet. Zeker in een mousse of taart zijn ze nog heerlijk.

P.S. Het recept van de mini quinoataartjes met blauwe bessen die op de openingsfoto staan, ga ik online zetten als het seizoen daar is.