De Franse keuken ligt inmiddels op (overbrugbare) achterstand. El Bulli en andere Spaanse zaken hebben de vlag overgenomen, op de hielen gezeten door Italianen. Het moleculaire koken maakte plaats voor koken met producten uit eigen omgeving. Het Deense Noma stormde naar de internationale top. Toen kwamen de Peruanen. Drie Peruaanse restaurants in de internationale top-vijftig. Van de betrokken koks is Virgilio Martinez, van restaurant Central in Lima, de grote meneer.

Peru, zult u zeggen. Ja, Peru, met vierduizend soorten aardappels, met talloze soorten mais, met gemarineerde vis (ceviche), met power foods die veel meer omvatten dan de obligate quinoa, met kruiden en planten geoogst op de bergen van de Andes en in het oerwoud. Virgilio is hot. Hij opende twee restaurants in Londen, waarvan de belangrijkste – met Peruanen in de keuken en bediening – meteen al een Michelinster oogstte.

Dit Londense restaurant heet Lima. Een bescheiden optrekje op Rathbone Place 31. Het is duur eten in een Michelinrestaurant, maar hier bieden ze je een lunch voor € 19. Hoofdgerecht (in ons geval lam of kabeljauw) met een groenteschotel, plus een glas wijn. Een koopje, in Londen.

Het is moeilijk te beschrijven wat wij kregen opgediend. Voedsel uit een andere wereld. Friet van zoete aardappel. Een soort truffelaardappel. Een zusje van quinoa. Kruiden van de Andes. Tijgermelk (het marinadesap van ceviche). Dit alles opgediend door een vriendelijke Peruaan.

Een aanrader!