Vorige week op 25 december is Lucas Rive overleden. Wat een schok en wat een gigantisch verlies. Zo’n mooi mens, een geweldige chef die schitterde door eenvoud. Hij kookte de sterren van de hemel door gewoon, gewoon te doen. Hij snapte de essentie van smaak als geen ander. Wist hoe ingrediënten in hun waarde gelaten moesten worden en dat mooie combinaties spannend en toch ongekunsteld moeten zijn.

Lang geleden, toen we allemaal nog jong waren, was hij de eerste chef over wie ik een recensie mocht schrijven voor een culinaire bijlage van Libelle. Zo jong als hij was had hij al Michelinsterren op zijn naam staan. Het was in de tijd dat ik zelf nog aan het ontdekken was waarom restaurants wel of niet met Michelinsterren gewaardeerd werden en of je dat zou kunnen proeven.

Lucas’s kookkunst raakte voor mij direct de juiste snaar. Het klopte van alle kanten, was ongelofelijk lekker (om je vingers bij af te likken) en maakte me zó blij. Dat was wat ik verwachtte bij Michelinsterren. Ik heb er gelukkig vaak van mogen genieten.

Ik heb ook het voorrecht gehad de afgelopen jaren met hem samen te werken voor Deen Supermarkten waarvoor hij met de allereenvoudigste boodschappen topgerechten maakte die de gewone thuiskok makkelijk kon nakoken. Afgelopen jaar hebben we samen een kookboek-concept gemaakt. Helaas gaat het boek er niet komen. Voor velen maar vooral voor zijn vrouw, kinderen, vrienden en medewerkers zal het verlies enorm zijn. Ik wens ze ook namens Annelène, Marijke, Yolanda, Nelleke, Clara en Tilly heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd.