Ik geniet op het ogenblik van een paar heerlijke weken zomer in Frankrijk. Op ons eigen rustige plekje in een klein gehucht in de Périgord. Even alles loslaten, de boel de boel laten. Niet over werk hoeven nadenken, geen recepten en andere werkzaamheden. Hoewel… ook hier draait mijn leven om eten. Het eten komt als het ware naar mij toe.

Onze buurman is schapenboer en imker. Zijn schapen doen zich in de wei naast ons huis te goed aan mals gras en kruiden. Dat proef je terug in het vlees. Elk jaar aan het begin van onze zomer in Frankrijk kopen we bij hem een half lam – keurig in eetbare delen ingevroren – en superlekkere lams-merguez, waar ik de hele zomer door culinair mee aan de slag ga. En honing kopen we natuurlijk ook bij hem. Overheerlijke vrij pittige bloemenhoning waar je acacia en kastanjes, die hier overal groeien, bovenuit proeft.

Sinds kort heeft onze buurman – die het iets rustiger aan gaat doen met zijn schapen – een nieuwe hobby: een enorme groentetuin bij het riviertje hier in het dal. Vrijwel elke dag staat hij nu voor onze neus met vers geoogste groenten. De ene dag rode bieten, wortels en navet – meiraapjes, die hier veel in stoofpotten en soep verwerkt worden – , de andere dag een emmer aardappelen en een flinke komkommer. En niet te vergeten de knapperige gele sperziebonen en de enorme berg courgettes in soorten en maten, die we toegeschoven kregen.

Al dagen ben ik bezig met het maken van grote hoeveelheden courgettesoep, ratatouille en ander lekkers. De extra groenten die ik daarvoor nodig heb koop ik op de bijna geheel biologische markt in Bergerac. Zo genieten we hier elke dag dubbel en dwars van lekker eten. Wat over is vries ik in voor de gasten die binnenkort komen.

Maar ik ben nog niet klaar, want ook onze eigen tuin is behoorlijk productief. De sleedoorn staat vol dikke bessen, waar we nog sloe gin – spreek uit ‘slow gin’ –   van gaan maken. Ook de mirabellenboom werpt al bijna zijn knalrode mirabellen af, die verwerkt gaan worden tot overheerlijke jam en compote. De vijgen aan onze vijgenboom rijpen gelukkig in een wat rustiger tempo af, zodat ik er telkens een aantal kan verwerken in bijvoorbeeld salade of gegratineerd met geitenkaas. Ik verheug me nu al op de magret de canard – biologisch en hier uit de streek – met vijgen, die ik dit weekend ga maken. Kortom, ik kan ook hier mijn energie kwijt in de keuken! En het leuke is van dit soort koken krijg ik ook energie!