Het is niet makkelijk om Rusland binnen te komen. Het duurt een paar weken voordat het de Russische ambassade behaagt je een visum te verlenen. Maar het is de moeite meer dan waard. Mijn reis bracht mij naar Sint Petersburg. Een westerse stad met dezelfde modezaken als in Parijs en Londen, dezelfde cafés, dezelfde sushibars. Het Russische Amsterdam. Het Russische Venetië.

Gelukkig is er veel bewaard gebleven van de pracht en praal waarmee Sint Petersburg zich in de achttiende en negentiende eeuw tooide. Rijen paleizen, rijk gevulde musea, fameuze theaters, romantische tuinen.

Het bekendste theater is het oude Mariinski (er is ook een nieuwe), beroemd om zijn opera’s en balletten. Een bezoek aan de stad is niet compleet zonder hier een voorstelling bij te wonen. Van tevoren wil je natuurlijk een hapje eten. Of anders wel na de voorstelling. Plaatselijk is het traditie om restaurant Sadko aan te doen, op een steenworp afstand van het theater. Hier straalt het Rusland van de tsarentijd, net zo warm en trots als de beste brasserieën in Parijs. Er hangen rode kroonluchters aan het fraai beschilderde plafond.

Gelukkig kun je er Russisch eten. Piroshki, deegrolletjes gevuld met alles en nog wat: groente, paddenstoel, vlees. Blini’s, pannenkoekjes met room en kaviaar. Borsjt, bietensoep.

Een aanrader, dit restaurant. De obers zijn studenten van het conservatorium. Ga op een donderdag- of zondagavond; dan is de kans groot dat ze in gezang uitbarsten.

Sadko, 2 Ulitsa Glinki, Sint Petersburg