Afgelopen december was ik voor een conferentie in Florida. Tijdens een meer dan ongedwongen lunch met de sprekers, raakte ik aan de praat met Ed Chiles van Mar Vista Dockside restaurant. Hij wilde alles laten proeven wat er op de kaart stond en bij het naar huis gaan drukte Ed me een stukje ingesealde eigengemaakte Bottarga di muggini in de hand. Ik had er vaag weleens van gehoord, maar nog nooit geproefd. Bottarga is oorspronkelijk een visspecialiteit uit Sardinië, een umami rijke delicatesse. Het is gedroogde, gezouten visroe: van harder, tonijn of kabeljauw. Het ontstaat door de conservatie van de viseieren. De Bottarga die ik meekreeg is gemaakt van harder. De eitjes, die nog in de eierstok zitten (kuit), worden gezouten en tussen houten planken 6 maanden geperst en op een koele plaats gedroogd.

Bottarga is donker oranje van kleur en in het midden lichter, het is zoutig en heeft een heerlijke vissmaak. Het word per stuk verkocht en als je het goed strak verpakt, kun je het maanden in de koelkast bewaren. Naarmate de Bottarga ouder wordt en blootgesteld aan lucht (na het openen van de vacuüm verpakking), komt er wat schimmel op de Bottarga. Deze schimmel zit aan het buitenste vliesje en dat kan je er makkelijk afhalen voordat je gaat raspen.

Je gebruikt het een beetje op de zelfde manier als truffel, raspen over scrambled of gekookte eieren, pasta, risotto of zelfs een simpele groene salade. Maar je kunt het ook in heel dunne plakjes snijden en op een toastje serveren. Geef mij maar de geraspte versie.

Toen ik dan ook afgelopen weekend vrienden te eten kreeg, wilde ik er absoluut iets mee doen. Heel simpel heb ik de Bottarga geraspt over een hardgekookt ei, waarop ik eerst een schepje eigengemaakte mayonaise had gedaan en wat verse kruiden. Onvoorstelbaar wat een smaak alleen een klein beetje geraspte Bottarga al heeft. Het blijft zeker in mijn assortiment. Natuurlijk heb ik laten raden wat het was, en ja hoor Milou kende het, maar had het ook nog nooit gegeten. Altijd spannend om weer iets nieuws te ontdekken.