Blog

Uruguay maakte corned beef voor het Engelse leger

Heel af en toe kan een boterham met corned beef mij best bekoren en sinds een bezoek – tijdens een reis door Uruguay – aan de bakermat van het wereldberoemde ingeblikte corned beef in Fray Bentos, wordt zo’n belegde boterham wel extra bijzonder. Corned beef is in Uruguay een product met een geweldige historie, met

Blog

Uruguay maakte corned beef voor het Engelse leger

Heel af en toe kan een boterham met corned beef mij best bekoren en sinds een bezoek – tijdens een reis door Uruguay – aan de bakermat van het wereldberoemde ingeblikte corned beef in Fray Bentos, wordt zo’n belegde boterham wel extra bijzonder. Corned beef is in Uruguay een product met een geweldige historie, met

Uruguay maakte corned beef voor het Engelse leger

Heel af en toe kan een boterham met corned beef mij best bekoren en sinds een bezoek – tijdens een reis door Uruguay – aan de bakermat van het wereldberoemde ingeblikte corned beef in Fray Bentos, wordt zo’n belegde boterham wel extra bijzonder. Corned beef is in Uruguay een product met een geweldige historie, met als hoogtepunt het jaar 1943 toen maar liefst 60 miljoen blikken corned beef naar Europa werden verscheept om het Engelse leger in de Tweede Wereldoorlog te kunnen voeden. Meer dan honderd jaar werd in de aan de Rio Negro gelegen plaats in Uruguay vleesextract en corned beef gemaakt. Men sprak van de ‘keuken van de wereld’ waar gigantische hoeveelheden geconcentreerd vleesextract en corned beef werden geproduceerd. In 1979 sloot de fabriek met de vele bijgebouwen, maar alles bleef vrijwel intact. In 2005 werd de locatie heropend als museum en kwam in 2015 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Een bijzonder verhaal en een bezoek meer dan waard.

Corned beef en het Engelse leger

Min of meer bij toeval ontstond in 1866 de productie van geconcentreerd vleesextract in Fray Bentos in Uruguay. Niet veel eerder had de Duitse chemicus Justus von Liebig geconcentreerd vleesextract uitgevonden als product om onder meer TBC-patiënten te laten aansterken. Om 1 kilo extract te maken was 36 kilo vlees nodig en dat was – ook toen al – veel te duur om in Europa te produceren. Een Duitse ingenieur die in Uruguay bij de spoorwegen werkte, wist van de leerproductie aldaar waar speciaal runderen voor gehouden werden, maar waar het vlees nauwelijks ter waarde werd gemaakt. Alle vereisten waren aanwezig: volop runderen, een rivier voor de aan- en afvoer van producten en arbeidskrachten. Het bleek een gouden greep om hier met de productie van geconcentreerd vleesextract te beginnen. Na een eerste proefproductie kwam vrij snel een Belgisch-Engelse investering rond en werden alle machines en materialen overgescheept om een volwaardige fabriek neer te zetten.

De eerste jaren werd er vooral geconcentreerd vleesextract gemaakt, waaronder een betaalbare variant OXO (bouillonblokjes) dat nog steeds op de markt is. Toen in 1887 inblikken als geavanceerde conserveringstechniek kon worden toegepast, begon Fray Bentos corned beef te produceren. Het vlees dat een restproduct was van het extraheren, werd ingeblikt en de wereld over gestuurd. In beide wereldoorlogen werd het Engelse leger ermee voorzien, met als ‘hoogtepunt’ voor de fabriek het jaar 1943 toen 60 miljoen blikjes vanuit de plaatselijke haven werden verscheept. De corned beef was echter niet van de kwaliteit die wij nu kennen. De soldaten namen eerst soep met het vleesextract tot zich, met alle voedingswaarden erin. Daarna at men corned beef om vulling in de maag te krijgen; het vlees had geen voedingswaarde.

Meer dan 55 nationaliteiten

De fabriek in Fray Bentos – die overigens in Engelse handen was – bood veel werkgelegenheid. Dagelijks werden door arbeiders niet alleen 1600 koeien geslacht en hun vlees verwerkt, maar ook 5000 schapen en vele kippen. In de hoogtijdagen waren er dagelijks enkele duizenden mensen mee bezig, met wel 55 verschillende nationaliteiten. De crisisjaren in Europa waren redenen voor Oekraïners, Duitsers, Polen en vele andere nationaliteiten om in Uruguay een nieuw bestaan op te bouwen. De fabriek voorzag in huisvesting en sociale voorzieningen (zoals voetbalclubs).

In de jaren van wereldwijde economische vooruitgang na de Tweede Wereldoorlog liep de markt voor ingeblikt corned beef terug. De Engelsen trokken zich in 1965 uit de fabriek terug. Nog iets meer dan 10 jaar probeerden de Uruguayanen de productie zelf voort te zetten, maar uiteindelijk sloot de fabriek in 1979 haar deuren. Vrijwel de complete inrichting van de fabriek en de omliggende terreinen bleef in tact en is dus nu een heel bijzonder museum dat sinds 2015 de UNESCO bescherming heeft als werelderfgoed. Gaat dat zien!

Auteur

Tilly Sintnicolaas

Food communicatie professional
Over de auteur

Tilly Sintnicolaas, initiator van Uit de Keuken van 8, gespecialiseerd in communicatie over food met haar eigen marketing-communicatiebureau waar naast vis, schaal- en schelpdieren ook Iers rundvlees, Zeeuwse kroepoek, duurzaamheidskenmerken en keukenapparatuur voorbij komen. ‘Consumenten inspireren en informeren over food is wel het leukste van mijn vak!’
www.bureausintnicolaas.nl

Lees meer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *