Bologna… de stad van de wereldberoemde ragù Bolognese en tegenwoordig ook van FICO World Eataly. Dit is een enorm culinair themapark dat volledig gewijd is aan de Italiaanse keuken en haar oorsprong. Je kunt er naar hartenlust kijken, proeven en workshops volgen. De stad dus voor een spannend culinair reisje!
Nelleke en ik gaan er binnenkort naar toe om alle details voor zo’n culinaire reis uit te werken en ter plekke te bespreken. We hebben een vol programma en houden iedereen via de site op de hoogte over data, inschrijven, prijs, enzovoort.
Om in de stemming te komen hier alvast het recept van de lasagne bolognese, die ik maakte toen Nelleke bij mij kwam eten om een en ander te bespreken.
Een echte ragù Bolognese is het schoolvoorbeeld van slowcooking! Die saus maak je echt niet even snel, zoals veel recepten wel suggereren. De saus krijgt juist meer body als je hem op een zacht vuurtje zeker een uur, maar liever nog langer laat pruttelen. En intussen kun je dan ook zelf je eigen bechamelsaus maken. Een super gerecht dus voor als je zin hebt in een middagje echt koken!
Geniet van het koken en daarna natuurlijk van het gezellig met elkaar de lasagne eten!

Tot slot nog een tip: maak meteen een dubbele hoeveelheid van de ragù. Dan houd je een portie over om in te vriezen voor later. Voor echte en ‘snelle’ spaghetti bolognese bijvoorbeeld.

Bereidingswijze

1. Pel en snipper de ui. Schil de wortel met een dunschiller. Snijd de wortel en bleekselderij in piepkleine blokjes. Snijd ook het spek in kleine blokjes.
2. Verwarm een braadpan op matig hoog vuur en bak het spek zachtjes tot het vet loslaat. Voeg wat olijfolie toe en fruit hierin de ui, wortel en bleekselderij in zo’n 6-8 minuten heel zachtjes glazig.
3. Voeg het gehakt aan de groenten toe en bak dit op net wat hoger vuur al omscheppend rul. Strooi er naar smaak zout en peper over.
4. Schep de tomatenpuree erdoor en bak 1 minuut om de tomatenpuree te ontzuren. Schenk daarna de wijn erbij en laat 2-3 minuten zachtjes pruttelen. Roer tot slot de Italiaanse kruiden en de vleesfond erdoor.
5. Breng al roerend aan de kook en laat de ragù vervolgens zonder deksel of met het deksel schuin op de pan zeker een uur heel zachtjes pruttelen tot het een lekkere, lichtgebonden gehaktsaus wordt.
6. Intussen maak je de bechamelsaus: Laat in een pan met een dikke bodem de boter langzaam smelten. Roer de bloem erdoor en verwarm deze roux 3 minuten op zacht vuur. Schenk de helft van de melk erbij en roer alles tot een gladde saus.
7. Verwarm de saus al roerend tot deze bijna kookt en voeg vervolgens al roerend scheut voor scheut de rest van de melk toe en blijf roeren tot het weer een gladde saus wordt. Voeg het laurierblaadje toe met naar smaak wat zout en versgemalen peper en rasp er een beetje nootmuskaat boven. Laat de bechamelsaus zeker 20-30 minuten heel zachtjes pruttelen tot het een lekker romige saus wordt.
8. Snijd intussen de mozzarella in plakken en laat ze uitlekken op keukenpapier. Snijd de paprika’s in dunne ringen. Vet de lasagneschaal in met een beetje olijfolie.
9. Verdeel een beetje ragù op de bodem van de schaal met daarop een beetje bechamelsaus. Dek dit af met een laag verse lasagne of 3-4 gedroogde lasagneblaadjes. Verdeel hierover de helft van de ragù met een dun laagje bechamelsaus en dek weer af met lasagne. Herhaal deze volgorde van ragù, bechamelsaus en lasagne nog 1 keer.
10. Strijk tot slot de resterende bechamelsaus over de lasagne uit. Leg de plakken mozzarella in de saus en garneer met de paprikaringen. Rasp er royaal Parmezaanse kaas boven.
11. Tot zover kun je de lasagne voorbereiden. De lasagne wordt zelfs steviger als je de schotel nu nog een uur laat staan, voordat je hem in de oven zet.
12. Verwarm de oven voor op 175 °C. Schuif de schaal in het midden van de oven en bak de lasagne in 30-40 minuten gaar en goudbruin. Laat de lasagne uit de oven nog een kwartiertje rusten voor je hem aansnijdt.

Pas op: steek nooit de lepel waarvan je geproefd hebt weer in de bechamelsaus. Dan heb je kans dat er wat speeksel in je saus komt met enzymen die de bloem afbreken, waardoor het geheel niet meer bindt. Schep om te proeven dus altijd wat saus op een aparte proeflepel!