Het is plezierig om in een museum rond te dwalen. Maar twee liefhebberijen ineen: eten en eters aanschouwen als thema in de collectie van een museum, dat is een zaligheid.
Dit dubbele genoegen biedt het zojuist geopende LAM (Lisser Art Museum). Naast kasteel Keukenhof, op een steenworp afstand van het bloemenpark, is een klein museum verrezen. De verzamelaar van de tentoongestelde kunst is Jan van der Broek, een zoon van Dirk: van de supermarkten. Jan houdt zich het liefst op de achtergrond, maar heeft een visie: kijkers laten kijken naar kunstwerken over voeding en consumenten.

De formule van dit museum is apart

Kaarten koop je online (www.lamlisse.nl). Per kwartier worden er acht bezoekers toegelaten. Je hebt het na drie kwartier wel gezien, vindt het museum een beetje dirigistisch, want ze beschouwen je als iemand op een uitje, niet als zwoegende kunstconsument. Wees gerust, je mag langer blijven. Aan de muur hangen geen bordjes met naam van de kunstenaar en titel van het werk. Je moet het allemaal zelf ontdekken, desgewenst aan de hand van een app op je telefoon of tablet. Jonge suppoosten dagen je uit te kijken. Het sterkste staaltje was een fotocollage van Erik Klein Wolterink, uit zijn serie Amsterdamse keukenportretten. Je ziet een keuken. Alle kastdeurtjes zijn weggehaald en de suppoost moedigt je aan om, als Sherlock Holmes, uit de flesjes, vaatjes, pannen, borden, enzovoort, te deduceren van welk huishouden deze keuken is. Ik verklap het niet; ga de detectiveproef zelf aan.

Imponerend zijn ook twee metershoge wanden waar op schappen porseleinen vormen staan van alles wat Itamar Gilboa, een Israëliër wonend in Amsterdam, in één jaar gegeten en gedronken heeft. Bloemkolen, mango’s, zoutvaatjes, flessen olijfolie, broodjes hamburger, vele flessen wijn. Noem maar op. Een overweldigend schouwspel, artistiek en informatief.

Ik noem nog drie werken. Het Laatste Avondmaal van de Nigeriaanse Yinka Shonibara. Je ziet een gezelschap in kleurrijke (in Helmond gemaakte) kledij dat het hoofd verliest aan een tafel bijna nog rijker aan gerechten dan aan de koninklijke hoven eeuwen geleden. Verder een groot, beeldschoon vierkant van kunstig gedrapeerde slabladeren in sappig groen van de hand van Stefan Gross, een Duitse keramist die nu plastic kneedt. En tot slot het ontroerende net-echte beeld dat Australiër Ron Mueck in Londen maakte van een afgematte jonge moeder, die zich met volle tassen terugsleept naar huis, met onder haar jas haar baby die nog niet van ellende weet en stralend naar haar opkijkt.

Als je gasten wil meenemen op een tocht door de bollenstreek, kun je in de file staan bij het bloemenpark. Je kunt ook een paar honderd meter doorrijden naar LAM, een aanrader.

Annelène van Eijndhoven

Bij de foto: van de website van Itamar Gilboa