Tijdens het verhuizen kwam ik mijn afstudeerscriptie tegen, die ik heel lang geleden – toen vegetariërs nog lang haar hadden en geitenwollen sokken in sandalen droegen – al schreef over sojabonen en sojaeiwit. In het kort ging die scriptie over het feit dat het zelf eten van sojabonen – of andere peulvruchten natuurlijk – zoveel efficiënter en duurzamer is dan het te gebruiken als veevoer. Voor een kilo vlees heeft een koe namelijk 7 kilo sojabonen nodig. Schrijnend dat het toch bijna veertig jaar moet duren, voordat dit onderwerp iets serieuzer genomen wordt. Afgelopen week werd ik weer even wakker geschud door een reportage bij RADAR over wat ongebreideld vlees eten allemaal te weeg brengt. Vooral heel veel dierenleed. We voelen ons schuldig over de slavernij, maar sluiten onze ogen voor het gemanipuleer met genen van dieren. Zeugen worden zo doorgefokt dat ze geen behoefte meer hebben aan lopen, zodat haar biggetjes ongelimiteerd kunnen drinken en hierdoor sneller groeien en sneller meer vlees leveren. Koeien bezwijken na 6 jaar gewoon aan uitputting, omdat ze elk jaar weer meer en meer melk moeten leveren. En ook plofkippen zijn nog lang geen verleden tijd. Dit alles alleen maar om goedkoop vlees op de markt te kunnen dumpen. Hou me te goede, ik ben niet tegen het eten van vlees. Maar wel tegen dit ten wil en dank gaan voor meer, meer, meer! Gelukkig valt dit muntje steeds vaker. Zeker bij dertigers en veertigers. Die genieten van vlees. Ze zoeken met zorg een mooi en duurzaam stuk vlees uit en bereiden dat met veel toewijding weer of geen weer op de barbecue. Dat geeft zoveel voldoening, dat het de rest van de week wel wat minder kan. En dat moet ook! Het vleesverbruik is weliswaar voor het vijfde jaar op rij met een kilo gedaald, maar we zijn er nog lang niet. Vorig jaar aten we 75,4 kilo per persoon per jaar. Dit is inclusief bot en dergelijke, maar de helft van deze 75,4 kilo eten we toch echt op. Dat is per persoon 725 gram per week, meer dan 100 gram per dag! Twee tot drie dagen zonder vlees is dus echt geen overbodige luxe. Als je echt het verschil wilt maken, dan houd je het op die vleesloze dagen op plantaardig. Keus te over. Je kunt je toevlucht zoeken tot kant-en-klare vleesvervangers, die geen vlees zijn, maar wel vlees heten. Ik heb daar iets tegen – de politiek ook, las ik vorige week in de NRC – maar ze zijn misschien een goed begin. Ik voel me beter thuis bij plantaardige producten die van nature goede vleesvervangers zijn, omdat ze rijk zijn aan goede kwaliteit eiwit, B-vitamines en ijzer. Peulvruchten, noten en bijvoorbeeld tahoe en tempeh – die van sojabonen gemaakt worden – zijn vleesvervangers die door hun diversiteit uitnodigen tot creativiteit in de keuken. En er is een derde mogelijkheid: het vlees gewoon weglaten en iets lekkers maken met heel veel – liefst verschillende soorten – groenten. Ik kan deze blog niet anders eindigen, dan ik mijn scriptie jaren geleden deed (zie afbeelding).