Bij het krieken van de lente ben ik naar Londen ‘gehopt’, om daar een paar dagen de vinger aan de brexit-pols te houden. Hoe is het met Londen tegenwoordig? Het was er zonnig. Ik logeerde in een appartement in Noord-Londen in een straat met zeker vijftien zaken voor huwelijkskleding. Met zo’n trouwlustig land kan het niet verkeerd gaan.

Ik heb niet de Eye gezien, of de Big Ben, Houses of Parliament, het wisselen van de wacht, Buckingham Palace, Hyde Park, Trafalguar Square, St. Pauls Cathedral en de Tower Bridge. Ik heb een heel ander Londen gezien.

Londen was ooit de stad waar het slecht eten was. Nu is Londen misschien wel de culinaire hoofdstad van de wereld. De Michelinsterren dwarrelen er neer als hagelslag.

Allemaal goed en wel, maar als fijnproever kom je misschien het best aan je trekken op de food markets. De op pleintjes en in straten uitgestalde kramen en food trucks, soms overkapt door een gietijzeren dak in art-decostijl.

De meeste reisgidsen besteden nog weinig aandacht aan de wijk Spittalfields, tien minuten lopen van Liverpool Street Station. Die wijk was de praktisch onbewoonbare thuishaven van mensen uit Bangladesh. Jonge mensen trokken de buurt in, beschilderden de muren (graffiti-artiest Banksy werd wereldberoemd), renoveerden panden. En zoals het altijd gaat, Spittalfields is nu een hippe wijk, met nieuwe bewoners en horden jonge toeristen. De oude geest heerst nog. Vooral langs hoofdstraat Brick Lane adverteren curryrestaurants met aanprijzingen van toeristen, die kritiekloos hun oordeel plaatsen op Tripadvisor. Laat die zaken links liggen. Loop naar Old Spittalfields Market.

Daar verkopen ze kleding en snuisterijen, maar daarvoor komen we hier niet. Kleine restaurants omzomen de markt. Ginds staat een kraam met baklava en andere Oosters lekkers. Daarnaast staat de schitterendste kraam van al, de Merkato Ethiopean.  Op het bord staat: 100 procent veganistisch. De schotels zijn een kunstzinnig genot (zie de foto van de green plate). De serverende dames zijn elegant en vriendelijk. Het klapstuk is een schotel die alle andere schotels verenigt. Die namen wij mee naar het appartement. Een heerlijk avondmaal voor 7 pond per persoon. Daar kan Michelin niet tegenop.

Op de zuidoever van de Thames is vanwege een jubileum van de koningin een wandelroute aangelegd tussen de metrostations van Waterloo en London Bridge. Net voor London Bridge loop je een pleintje op, spoorbaan boven je hoofd, met kraampjes en trucks. Borough Market. Dit is in een paar jaar tijd de verzamelplaats van toeristen geworden. Stort je in de massa, want de ervaring is bijzonder. Hier braadworst, daar pulled pork, tapas, taco’s, fruitsalade, inktvis, noem maar op. De wereld verenigd op enkele vierkante meters. Londen is een internationale hot spot. Nog wel.