Van de week opende ik mijn computer en een Amerikaanse supermarkt verwelkomde mij met de tekst : Ice cream – it’s cheaper than therapy. Natuurlijk ging de tekst verder dat het ijs deze week in de aanbieding was, maar als je de dag begint met zo’n aanhef in je mail, heb ik al een glimlach. De Engelse taal is daar beslist sterker in dan onze taal. ‘IJs – goedkoper dan therapie’ klinkt toch anders.

Iedereen heeft denk ik sites waar hij wekelijks of dagelijks berichten van krijgt, voor je werk, je hobby of omdat je het gewoon leuk vindt. En wordt het teveel, uitschrijven gaat makkelijk. Naast mijn werksites, heb ik vooral culinaire sites uit Amerika, omdat daar mijn interesse ligt. Helaas stopte een kookschool die het niet redde met haar site. Ik was daar een avond naar toe gegaan omdat ik dolgraag wilde zien wat het was. Laat me het concept uitleggen.

Deze school heette Let’s Eat en je kon er in 2 tot 3 uur maaltijden voor de hele week maken. Deze maaltijden nam je mee naar huis en kon je zonodig invriezen. Bij het opgeven via de site kon je kiezen uit een menu van ca. 10 gerechten, daarna gaf je aan of je voor 2,4 of 6 personen de maaltijd wilde maken en voor hoeveel dagen. Vaag herinner ik me dat het minimum 3 dagen was.

Bij binnenkomst kreeg je aan de balie jouw recepten op papier en in de keuken waren ongeveer 10 grote werkplekken waar 2 deelnemers aan konden werken. Elke werkplek had een snijplank met werkmateriaal zoals messen, vorken, setjes cupmaten en spoons, een houder om je recept in te doen en een keukenrol. In de werkplek waren gekoelde bakjes ingebouwd met ingrediënten zoals, gekookte rijst, gesneden paprika, champignons, enz. Kruiden en niet gekoelde ingrediënten stonden op de richel erboven. Aan het eind van de werkplekken was de keuken van de staff, kasten met verschillende maten diepvriesbakjes, plastic zakjes, een magnetron en een stang waar allemaal stickerrollen aan hingen. Op de stickers waren de receptnamen, manier om in te vriezen en te ontdooien en bereidingstijd aangegeven. Aan alles was gedacht.

Het was er behoorlijk druk, mannen, vrouwen en echtparen waren hun maaltijden voor de komende dagen aan het voorbereiden. De staf liep rond om te helpen en de bakjes met gesneden groenten, e.d. aan te vullen. Een gerecht dat ik bijvoorbeeld had uitgekozen was gevulde wraps met kip. Je volgt de aanwijzingen van het recept en maakt eerst de vulling en vervolgens vul je de wraps. Dan verpak je het gerecht op de juiste manier, sticker erop en klaar. De wraps gingen in een bakje, maar bij de rijst met gehaktballetjes in champignonsaus (die je zelf daar maakte en liet afkoelen), deed je de verschillende onderdelen in losse diepvries zakjes. Uiteindelijk ga je naar huis met een mandje maaltijden. Hoe goed is dat om samen met je partner te koken en te weten dat alles wat je eet gezond is voor je gezin.

Ik vond het in ieder geval een perfecte formule.